Szczęka ( maxilla )

 

Szczęka u psa jest nieruchomą częścią czaszki, która pełni kluczową rolę w funkcjonowaniu układu stomatognatycznego (związanego z żuciem, oddychaniem i mową u zwierząt).

Anatomia szczęki :

1. Budowa kostna:
• Kość szczękowa (os maxillare): Jest największą częścią szczęki górnej. Tworzy znaczną część ściany bocznej pyska i podniebienia twardego.
• Wyrostki:
• Wyrostek zębodołowy (processus alveolaris): Zawiera zębodoły, w których osadzone są korzenie zębów górnych.
• Wyrostek podniebienny (processus palatinus): Tworzy przednią część podniebienia twardego, oddzielając jamę ustną od jamy nosowej.
• Wyrostek czołowy (processus frontalis): Bierze udział w połączeniu z kością czołową.
• Zębodoły: Każdy ząb górny ma swój własny zębodół (wgłębienie w kości), dostosowany do kształtu korzenia zęba.

2. Połączenia z innymi kośćmi:
• Szczęka górna łączy się z kośćmi nosowymi, czołowymi, jarzmowymi, podniebiennymi oraz lemieszem.
• Jest integralną częścią konstrukcji czaszki, zapewniając stabilność i ochronę dla struktur miękkich, takich jak jama nosowa i zatoki.

3. Funkcje:
• Wsparcie dla zębów górnych: Maxilla zawiera zęby sieczne, kły, przedtrzonowce i trzonowce.
• Tworzenie podniebienia twardego: Umożliwia oddzielenie jamy ustnej od nosowej, co ma kluczowe znaczenie dla oddychania i jedzenia.
• Ochrona zatok przynosowych: Tworzy część ścian zatok szczękowych (sinus maxillaris), które odgrywają rolę w ogrzewaniu powietrza i redukcji masy czaszki.
• Wsparcie mięśniowe: Jest miejscem przyczepu mięśni mimicznych i mięśni zaangażowanych w żucie.

4. Cechy charakterystyczne u psa:
• Szczęka górna psa jest przystosowana do diety mięsożernej, co oznacza, że ma dobrze rozwinięte wyrostki zębodołowe i mocne struktury wspierające kły oraz trzonowce do rozdrabniania i cięcia mięsa.
• W stosunku do wielkości czaszki, szczęka górna jest stosunkowo wydłużona, co zapewnia miejsce na długie łuki zębowe.