Beagle - Kennel Club
Porozmawiaj z nami
Kennel Club

Beagle

Beagle to najmniejszy z brytyjskich psów gończych hodowanych do polowań na zające, podążający za zwierzyną pieszo, co czynił go atrakcyjnym dla osób, które nie mogły nadążyć za większymi psami myśliwskimi na koniu. Rasa ta została ustalona w Anglii do XV wieku. Królowa Elżbieta I trzymała stado miniaturowych Beagli, na tyle małych, że można je było nosić w sakwie lub kieszeni. Wersja miniaturowa wyszła z mody w Wielkiej Brytanii, ale w USA rasa ta występuje w dwóch odmianach – mniejsza znana jest jako Pocket Beagle (Beagle kieszonkowy).

Standard rasy to wytyczne określające idealne cechy, temperament i wygląd, w tym odpowiedni kolor rasy, i zapewniające, że rasa jest zdolna do pełnienia swojej funkcji. Beagle powinien być całkowicie zdrowy. Jeśli cecha jest pożądana, powinna występować w odpowiednim stopniu. Jednak jeśli pies ma cechę uznaną za niepożądaną lub wysoce niepożądaną, zdecydowanie zaleca się, aby nie był nagradzany w ringu wystawowym.

OGÓLNY WYGLĄD

Solidnie, zwarto zbudowany pies gończy, sprawiający wrażenie jakości bez szorstkości.

CHARAKTERYSTYKA

Wesoły pies gończy, którego główną funkcją jest tropienie zająca po śladzie. Odważny, pełen energii, wytrwałości i determinacji. Czujny, inteligentny, o zrównoważonym temperamencie.

TEMPERAMENT

Przyjazny i czujny, bez oznak agresji czy lękliwości.

GŁOWA I CZASZKA

Długość umiarkowana, mocna bez szorstkości, u suki delikatniejsza. Czaszka lekko wysklepiona, średnio szeroka z wyraźnym stopem. Nos szeroki, preferowany czarny, ale dopuszczalna mniejsza pigmentacja u jaśniejszych psów. Nozdrza szerokie. Kufa nie może być spiczasty, wargi dobrze rozwinięte.

OCZY

Ciemnobrązowe lub orzechowe, dość duże, niezbyt głęboko lub wypukłe, szeroko rozstawione, z przyjaznym wyrazem.

USZY

Długie, z zaokrąglonymi końcami, sięgające niemal końca nosa, osadzone nisko, cienkie w dotyku i ładnie przylegające do policzków.

ZGRYZ

Szczęki silne, z idealnym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym – górne siekacze ściśle zachodzące na dolne, ustawione prostopadle do szczęk.

SZYJA

Wystarczająco długa, lekko wygięta, aby umożliwić psu schylanie się do tropu. Lekko widoczny podgardle.

PRZEDNIE KOŃCZYNY

Łopatki dobrze cofnięte, nie obciążone. Przednie kończyny proste, mocne, okrągłe w kości. Łokcie dobrze przylegające, nie wykręcone. Wysokość od łokcia do połowy wysokości w kłębie.

TUŁÓW

Linia grzbietu prosta i pozioma. Klatka piersiowa sięga poniżej łokcia. Żebra dobrze wysklepione i długie.

Grzbiet krótki, dobrze związany. Lędźwie mocne, bez przesadnego podkasania.

TYLNE KOŃCZYNY

Uda muskularne. Stawy kolanowe dobrze zgięte. Stawy skokowe nisko osadzone i równoległe względem siebie.

ŁAPY

Zwarte i mocne. Palce dobrze zaokrąglone i mocno opuszki. Nie mogą być zajęcze. Pazury krótkie.

OGON

Solidny, średniej długości. Osadzony wysoko, noszony wesoło, ale nie zawinięty nad grzbietem ani zakrzywiony od nasady. Dobrze owłosiony, szczególnie na spodzie.

RUCH

Grzbiet stabilny, bez kołysania. Krok długi, sięgający do przodu, bez wysokiego unoszenia nóg. Tylne nogi mocno napędzające. Nie powinien chodzić za wąsko, ani krzyżować łap.

SZATA

Krótka, gęsta i odporna na warunki pogodowe.

UMASZCZENIE

Trójkolorowe (czarny, biały i rudy); niebieski, biały i rudy; umaszczenie borsucze; biały z rudym; cytrynowy z białym; cytrynowy i rudy; czerwony i biały; biały z czarnym i rudym; całkowicie biały. Z wyjątkiem całkowicie białego, wszystkie wymienione umaszczenia mogą występować z cętkami. Inne kolory są niedozwolone. Końcówka ogona biała.

WIELKOŚĆ

Minimalna pożądana wysokość w kłębie: 33 cm (13 cali). Maksymalna pożądana wysokość: 40 cm (16

cali).

WADY

Każde odstępstwo od powyższych cech powinno być uznane za wadę, a jej waga oceniana w zależności od wpływu na zdrowie i zdolność psa do pracy.

UWAGA

Samce muszą mieć dwa widoczne jądra całkowicie zstąpione do moszny.

Każda rasa psa ma typowe dla siebie choroby, które mogą być dziedziczone. Aby ograniczyć ich występowanie w kolejnych pokoleniach zaleca się hodowcom wykonywanie badań genetycznych i profilaktycznych. Każdy dobry hodowca powinien poznać dogłębnie specyfikę danej rasy i wykonać zalecane badania.

Typową dla tej rasy, choć rzadką chorobą, jest MLS czyli zespół chińskiego Beagle`a

Zalecane badania

Badanie rozpoznające niedobór czynnika krzepnięcia krwi

Test na gen powodujący MLS

Badanie oczu

Badanie serca

Profil tarczycowy

Badania DNA

Dodatkowe badania

Prześwietlenie stawów biodrowych

Prześwietlenie stawów łokciowych

Badanie rzepki

Rozpoznanie zaburzeń wchłaniania kobalaminy/acydurii metylomalonowej