Cavalier King Charles Spaniel

Pierwszy książę Marlborough wyhodował spaniela Blenheim – psa o czerwono-białym umaszczeniu, który zachował cechy psa myśliwskiego. Nazwa pochodzi od rezydencji księcia, Blenheim Palace, i dziś oznacza umaszczenie kasztanowo-białe. Książę Norfolk opracował umaszczenie czarno-białe, zwane Prince Charles. Kolor ruby (rudy) był ostatnim, który się rozwinął.

Do końca XIX wieku spaniele miniaturowe miały stosunkowo długi pysk i spłaszczoną czaszkę, co odzwierciedlało ich pochodzenie od ras myśliwskich. Jednak moda na krótsze pyski, jak u mopsów i pekińczyków, doprowadziła do upowszechnienia się krótszych czaszek i pysków, co stało się bardziej pożądane w ringach wystawowych. Niektórzy hodowcy byli tym rozczarowani i dążyli do zachowania pierwotnego typu z dłuższym pyskiem i bardziej sportowym wyglądem.

Na wystawach Crufts w latach 1926–1930 przyznawano specjalne nagrody dla „spanieli Blenheim starego typu”, a nazwa „Cavalier” została użyta dla odróżnienia ich od bardziej płaskopyskich spanieli znanych jako King Charles. W ten sposób wyodrębniono rasę Cavalier King Charles Spaniel (stary typ). Klub rasy został założony w 1928 roku, ale dopiero w 1945 uznano ją za odrębną rasę przez Kennel Club.

Wzorzec rasy to przewodnik opisujący idealne cechy, temperament i wygląd, w tym poprawne umaszczenie danej rasy, aby upewnić się, że rasa nadaje się do określonego celu. Absolutna poprawność jest istotna. Jeśli jakaś cecha jest pożądana, powinna występować w odpowiedniej mierze. Jeśli jest niepożądana, pies nie powinien być nagradzany na wystawie.

Ogólny wygląd

Aktywny, zrównoważony pies o łagodnym wyrazie.

Charakterystyka

Sportowy, uczuciowy, absolutnie nieustraszony.

Temperament:

Wesoły, przyjacielski, nieagresywny, bez tendencji do nerwowości.

Głowa i czaszka

Czaszka prawie płaska między uszami. Nos: Czarny, bez oznak pigmentacji.

Stop

Płytki. Odległość od stopu do czubka nosa ok. 3,8 cm.

Wargi

Zwężający się, dobrze rozwinięte wargi, ale nie obwisłe.

Kufa

Dobrze wypełniona pod oczami. Unikać szpiczastości.

Oczy

Duże, ciemne, okrągłe, ale nie wyłupiaste; szeroko rozstawione.

Uszy

Długie, wysoko osadzone, z obfitym włosem. 

Zgryz

Silne szczęki, zgryz nożycowy – górne siekacze ściśle zachodzące na dolne.

Szyja

Umiarkowanej długości, lekko łukowata.

Przednie koniczyny

Umiarkowana klatka piersiowa, dobrze cofnięte łopatki; łapy proste, umiarkowanie kościste.

Tułów

Krótki grzbiet, dobrze wysklepione żebra.

Tylne kończyny

Mocne nogi z umiarkowanym kątem, bez krowiej postawy ani sierpowatych stawów. Stopy: Kompaktowe, dobrze poduszkowane, obficie owłosione.

Ogon

W proporcji do ciała, noszony radośnie, ale nie powyżej linii grzbietu. Kiedyś kopiowany maksymalnie do 1/3 długości.

Ruch

Swobodny, elegancki, z napędem od tyłu. Przednie i tylne kończyny poruszają się równolegle.

Szata

Długa, jedwabista, bez loków. Lekka fala dozwolona. Dobrze ofutrzone.

Całkowicie bez trymowania.

Umaszczenie

• Czarno-podpalany: czarny z rudymi znaczeniami nad oczami, na policzkach,wewnętrznej stronie uszu, klatce piersiowej, nogach i spodzie ogona. Białe znaczenia są niepożądane.
• Ruby: jednolicie rudy. Białe znaczenia niepożądane.
• Blenheim: kasztanowe znaczenia równomiernie rozłożone na perłowobiałym tle.Znaczenia dzielą się równo na głowie, pozostawiając miejsce na białą plamkę (cechę charakterystyczną rasy).
• Tricolor: czarno-białe, z rudymi znaczeniami na oczach, policzkach, wewnętrznejstronie uszu, nogach i spodzie ogona.

Każdy inny kolor lub kombinacja kolorów jest wysoce niepożądana.

Wielkość

Waga 5,4–8,2 kg. Mały, dobrze zbudowany pies powinien dobrze mieścić się w tych granicach.

Wady

Każde odstępstwo od powyższego opisu powinno być traktowane jako wada, której znaczenie zależy od stopnia i wpływu na zdrowie i funkcję psa oraz jego zdolność do spełniania tradycyjnej roli.

Uwaga

Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra całkowicie opuszczone do moszny.

Każda rasa psa ma typowe dla siebie choroby, które mogą być dziedziczone. Aby ograniczyć ich występowanie w kolejnych pokoleniach zaleca się hodowcom wykonywanie badań genetycznych i profilaktycznych. Każdy dobry hodowca powinien poznać dogłębnie specyfikę danej rasy i wykonać zalecane badania.

Zalecane badania

Dodatkowe badania