Cocker Spaniel Angielski
Nazwa rasy pochodzi od jej pierwotnej funkcji – polowania na Słonkę.
Rasa nie była uznawana jako odrębna aż do 1893 roku. Do tego czasu wszystkie spaniele, zbiorczo zwane „spanielami lądowymi” (Land Spaniels), były hodowane razem i klasyfikowane później według wielkości i koloru. Były selekcjonowane pod kątem przydatności do pracy oraz terenu. Wymagano, by waga cocker spaniela nie przekraczała 11,5 kg. Podczas gdy psy o jednolitym umaszczeniu dominowały na wystawach, krzyżowano je z walijskimi springer spanielami, aby uzyskać psy z umaszczeniem łaciatym.
Cocker spaniel zasłużył na przydomek „wesołego cockera” dzięki nieustannie machającemu ogonowi, który zdradza jego radosny temperament.
Na początku XX wieku był u szczytu popularności i do dziś cieszy się ogromnym powodzeniem jako pies rodzinny.
Wygląd ogólny
Wesoły, silny, sportowy, dobrze zrównoważony; zwarty. Wysokość od kłębu do ziemi równa długości od kłębu do nasady ogona.
Charakterystyka
Radosna natura, ogon stale w ruchu przy tropieniu; odważny.
Temperament
Delikatny i czuły, ale pełen życia i energii.
Głowa i czaszka
Czaszka dobrze rozwinięta, delikatnie wysklepiona, stop wyraźny. Nos szeroki dla lepszego węchu.
Oczy
Pełne, ale nie wyłupiaste. Ciemnobrązowe lub brązowe (nigdy jasne). U psów wątrobianych i ich odmian dopuszczalne kolory oczu harmonizujące z umaszczeniem. Wyraz inteligentny, łagodny i czujny.
Uszy
Płatowate, nisko osadzone, sięgające do nosa. Dobrze owłosione, z długim, jedwabistym włosem.
Uzębienie
Silne szczęki z idealnym zgryzem nożycowym.
Szyja
Średniej długości, umięśniona, dobrze osadzona. Bez podgardla.
Przednie kończyny
Łopatki skośne i delikatne. Kończyny o mocnym kośćcu, proste, krótkie dla koncentracji siły, ale nie tak krótkie, by ograniczały ruch.
Tułów
Silny, zwarty. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta, głęboka; nie za szeroka ani nie za wąska z przodu. Żebra dobrze wysklepione. Zad krótki, szeroki i mocny. Linia grzbietu prosta, łagodnie opadająca w kierunku ogona.
Tylne kończyny
Szerokie, dobrze zaokrąglone, bardzo umięśnione. Mocny kościec, z wyraźnym kątowaniem i nisko osadzonymi stawami skokowymi, zapewniającymi dużą siłę napędową.
Łapy
Zwarte, z grubymi opuszkami, kocie.
Ogon
Osadzony nieco niżej niż linia grzbietu. Musi być żywy w ruchu i noszony nisko, nigdy uniesiony. Kopiowany ogon: dawniej skracany tak, by był w proporcji do sylwetki, nigdy zbyt krótki. Nieskracany ogon: lekko zakrzywiony, średniej długości, proporcjonalny do sylwetki, nigdy wyżej niż linia grzbietu i nigdy zbyt nisko. Noszony żywo.
Ruch
Swobodny, z dużą siłą napędową i dobrym wykrokiem.
Szata
Płaska, jedwabista w dotyku, nigdy szorstka ani wełnista. Nie zbyt obfita. Dobrze owłosione przednie kończyny, ciało i tylne kończyny powyżej stawu skokowego.
Umaszczenie
Jednolite kolory: czarny, czerwony, złoty, wątrobiany (czekoladowy), czarno-podpalany, wątrobiano-podpalany. Nie dopuszcza się białych znaków z wyjątkiem niewielkiej plamy na piersi.
Dwubarwne: czarno-białe, pomarańczowo-białe, wątrobiano-białe, cytrynowo-białe, z łatkami lub bez.
Trójbarwne: czarno-biały z podpalaniem, wątrobiano-biały z podpalaniem.
Dereszowate: niebieski, pomarańczowy, wątrobiany, cytrynowy, z podpalaniem lub bez. Każde inne umaszczenie – niepożądane.
Wielkość
Wysokość: psy: 39–41 cm, suki: 38–39 cm.
Waga: około 13–14,5 kg.
Wady
Wszelkie odstępstwa od powyższych cech należy traktować jako wady, których znaczenie zależy od ich wpływu na zdrowie i zdolność psa do pracy.
Uwaga
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra całkowicie opuszczone do moszny.
Zalecane badania