Golden Retriever
Założycielem rasy uznaje się pierwszego Lorda Tweedmouth, który stworzył ją, krzyżując żółtego psa pochodzącego od czarnych Retrieverów o falistej sierści (Wavy Coated Retrievers) ze Spanielami Tweed Water.
Krzyżowanie dało cztery żółte szczenięta. W późniejszym czasie do linii hodowlanej dodano Bloodhounda i Seta Irlandzkiego, a uzyskane w ten sposób żółte Retrievery stały się popularne w okolicach Border.
Kennel Club oficjalnie uznał rasę jako "żółty" lub "złoty" Retriever w 1913 roku.
Wygląd ogólny
Symetryczny, zrównoważony, aktywny, mocny, krzepki o łagodnym wyrazie.
Charakterystyka
Posłuszny, inteligentny, posiadający naturalne predyspozycje do pracy.
Temperament
Łagodny, przyjazny i pewny siebie.
Głowa i czaszka
Zrównoważona, dobrze wyrzeźbiona, szeroka czaszka, ale nie przesadnie. Głowa dobrze osadzona na szyi, kufa mocna, szeroka i głęboka.
Długość kufy równa długości czaszki od stopu do potylicy. Nos najlepiej czarny.
Oczy
Ciemnobrązowe, dobrze rozstawione, z ciemnymi obwódkami.
Uszy
Średniej wielkości, osadzone mniej więcej na wysokości oczu.
Zgryz
Mocne szczęki, z idealnym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym.
Szyja
Dobra długość, muskularna.
Kończyny przednie
Proste, z dobrym kośćcem, łopatki dobrze ustawione do tyłu, łokcie dobrze przylegające do ciała.
Tułów
Zrównoważony, zwarty, głęboki, z dobrze wysklepionymi żebrami. Równa linia grzbietu.
Kończyny tylne
Silne i muskularne, dobrze rozwinięte uda, dobrze ugięte kolana, nisko osadzone stawy skokowe, widziane z tyłu proste.
Łapy
Okrągłe, zwarte („kocie”).
Ogon
Osadzony i noszony równo z grzbietem, sięgający do stawów skokowych, bez zawinięcia na końcu.
Ruch
Mocny, energiczny, prosty i prawidłowy zarówno z przodu jak i z tyłu. Krok długi i swobodny.
Szata
Płaska lub falista, z obfitymi piórami, gęstym, wodoodpornym podszerstkiem.
Umaszczenie
Każdy odcień złotego lub kremowego, ani czerwony, ani mahoniowy. Dopuszczalne pojedyncze białe włosy na klatce piersiowej.
Jakikolwiek inny kolor lub kombinacja kolorów jest niedopuszczalna.
Wielkość
Wysokość w kłębie: psy 56–61 cm, suki 51–56 cm.
Wady
Każde odstępstwo od wzorca powinno być oceniane proporcjonalnie do jego wpływu na zdrowie, dobrostan i zdolność psa do pracy.
Uwaga
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra całkowicie opuszczone do moszny
Zalecane badania