Owczarek Niemiecki długowłosy

Wygląd ogólny

Nieznacznie dłuższy w porównaniu do wysokości; o mocnej, dobrze umięśnionej budowie z okrywą włosową odporną na warunki atmosferyczne. Zależność między wysokością, długością, pozycją i strukturą kończyn przednich i tylnych (kątowanie) powoduje długi wykrok w kłusie. Ważne aby łatwo można było rozróżnić psa od suki, a umiejętność pracy nigdy nie może być poświęcona dla wyglądu psa.

Charakterystyka

Wszechstronny pies pracujący, zrównoważony. Musi być w stanie stać spokojnie, swobodnie i bez wsparcia w jakikolwiek sposób, z tylnymi nadgarstkami ustawionymi pionowo. Uważny, czujny, odporny i niestrudzony, z umiejętnością wyczuwania zapachu.

Temperament

Spokojny, lojalny, pewny siebie, odważny i posłuszny. Nigdy zbyt nerwowy, agresywny ani nieśmiały.

Głowa i czaszka

Proporcjonalna w stosunku do ciała, nigdy gruba, zbyt cienka lub długa. Dość szeroko rozstawione uszy. Czoło lekko wypukłe; niewielki ślad środkowej bruzdy lub jego całkowity brak. Policzki tworzą delikatnie zaokrągloną krzywiznę, nigdy nie wystają. Czaszka od uszu do grzbietu nosa zwęża się stopniowo i równomiernie, wtapiając się bez wyraźnego zatrzymania w potężny pysk w kształcie klina. Czaszka około 50% całkowitej długości głowy. Szerokość czaszki odpowiadająca w przybliżeniu długości, u psów nieco większa, u suk nieco mniejsza. Kufa mocna, wargi jędrne, czyste i szczelnie zamykające się. Pysk prosty, prawie równoległy do ​​czoła. Krótka, tępa, słaba, spiczasta, zbyt długa kufa jest niedopuszczalna.

 

Oczy

Średniej wielkości, w kształcie migdałów, nigdy nie wystają. Preferowane ciemnobrązowe, dopuszczalny jaśniejszy odcień. Spojrzenie inteligentne, żywe i pewne siebie.

Uszy

Średniej wielkości, zwarte, szerokie u podstawy, wysoko osadzone, noszone wyprostowane, prawie równoległe, nigdy nieskierowane do wewnątrz ani nieprzechylone, zwężające się do wierzchołka, otwarte z przodu. Nigdy niewiszące. Składanie uszu podczas ruchu jest dopuszczalne.

Zgryz

Szczęki mocno rozwinięte. Z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tj. górne zęby ściśle zachodzą na dolne zęby i ustawione są prostopadle do szczęk. Zęby zdrowe i mocne. Pożądane jest pełne uzębienie 42 zębów.

Szyja

Dość długa, silna, z dobrze rozwiniętymi mięśniami, bez podgardla. Noszona pod kątem 45 stopni do gruntu, unoszona do góry kiedy pies jest podniecony, opuszczana w szybkim kłusie.

Przednie kończyny

Łopatka i ramiona są równej długości, dobrze umięśnione i mocno przymocowane do ciała. Łopatki ustawione skośnie (około 45 stopni) płasko na ciele. Ramię mocne, dobrze umięśnione, łączące łopatkę pod kątem około 90 stopni. Widziane ze wszystkich stron przedramiona są proste i patrząc z przodu absolutnie równoległe. Kość owalna, a nie okrągła. Łokcie nie mogą się obracać ani do wewnątrz, ani na zewnątrz, zarówno w postawie stojącej jak i w ruchu. Śródręcze mocne, giętkie, z lekkim nachyleniem do przodu. Zbyt długi, słaby nadgarstek, który wpływałby na zdolność psa do pracy, jest zdecydowanie niedopuszczalny. Długość przednich kończyn nieznacznie przekracza głębokość klatki piersiowej.

Tułów

Długość grzbietu mierzona od barku do zadu, nieznacznie przekraczająca wysokość w kłębie. Prawidłowy stosunek 10: 9 lub 10: 8,5. Psy niewymiarowe, niewyrośnięte, psy o wysokich nogach, te o zbyt dużej lub zbyt lekkiej budowie, ze zbyt rozbudowaną klatką piersiową, posiadające cechy zmniejszające zasięg lub wytrzymałość chodu nie mogą być pozytywnie ocenione.
Klatka piersiowa jest głęboka (45-48 procent) wysokości na ramieniu, niezbyt szeroka, długi mostek, dobrze rozwinięta. Żebra dobrze uformowane i długie; ani beczkowate, ani zbyt płaskie; umożliwiające swobodny ruch łokci podczas chodzenia. Brzuch twardy, tylko lekko wyciągnięty. Grzbiet między kłębem a zadem, prosty, silnie rozwinięty, niezbyt długi. Całkowita długość osiągnięta przez prawidłowy kąt dobrze ułożonych ramion, prawidłową długość zadu i kończyn tylnych. Górna linia przebiega bez widocznego pęknięcia od osadzenia na szyi, przez dobrze zarysowany kłąb, opadając nieco w linii prostej do lekko opadającego zadu. Grzbiet jest mocny, silny i dobrze umięśniony. Lędźwie relatywnie krótkie ale szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Słabe, miękkie i karpiowate grzbiety są niedopuszczalne i powinny być surowo karane. Zad lekko opadający i bez pęknięcia górnej linii, niezauważalnie łączy się z osadzonym ogonem. Krótkie, strome lub płaskie zady zdecydowanie niedopuszczalne.

 

Tylne kończyny

Ogólnie silne, szerokie i dobrze umięśnione, umożliwiające dynamiczne poruszanie się do przodu.  Udo i podudzie są w przybliżeniu jednakowej długości. Kątowanie tylne jest wystarczające, jeśli linia poprowadzona z zadu przecina dolną część ciała tuż przed stawem skokowym, kontynuując nieco w dół przed tylnymi łapami. Kątowanie odpowiadające w przybliżeniu kątowi przedniemu, bez nadmiernego kątowania. Widziane z tyłu kończyny są proste i równoległe do siebie. Stawy skokowe są mocne i jędrne. Tylne nadgarstki są pionowe. Każda tendencja do nadmiernego opadania zadu, słabego stawu skokowego, stawu skokowego typu krowiego lub haczyka sierpowego jest silnie karana, ponieważ zmniejsza to jędrność i wytrzymałość w ruchu.

Łapy

Zaokrąglone palce dobrze zamknięte i wysklepione. Poduszki dobrze amortyzują i są trwałe. Pazury krótkie, mocne i ciemne.

 

Ogon

Bogato owłosiony, sięga przynajmniej do stawu skokowego - idealna długość dochodzi do połowy śródstopia. W spoczynku ogon wisi lekko, jest w kształcie szabli; w ruchu uniesiony, zakrzywiony, idealnie nigdy powyżej poziomu grzbietu. Krótki, zwinięty, noszony nieprawidłowo lub kikut od urodzenia jest niedopuszczalny.

Chód/Ruch

Sekwencja kroków odpowiada ukośnemu wzorowi, do przodu porusza się jednocześnie przednia i przeciwległa tylna noga; tylna łapa kiedy pchnięta jest do przodu do środka ciała, ma równie długi zasięg jak przednie łapy, bez zauważalnej zmiany linii grzbietu. Niezbędny absolutnie bezgłośny ruch.

Szata

Występują dwa typy szaty: krótko- i długowłose. Płaszcz zewnętrzny składający się z prostych, twardych, blisko leżących włosów, tak gęstych, jak to możliwe; gruby podszerstek. Włosy na głowie, uszach, przednich nogach, łapach i palcach krótkie; na szyi, dłuższe i grubsze; u niektórych samców tworzące niewielką kryzę (tj. kołnierz). Włosy dłuższe na grzbiecie nóg, sięgające aż do nadgarstka i stawu skokowego, tworzące dość grube portki na zadzie. W długowłosej odmianie płaszcz zewnętrzny dłuższy, nie zawsze prosty i często nie leżący blisko ciała i płasko. Gruby podszestek. Płaszcz wyraźnie dłuższy wewnątrz i za uszami, tworzy umiarkowane kępki. Dłuższe włosy z tyłu kończyn przednich, aż do lędźwi, i intensywne owłosienie na tylnych łapach. Ogon krzaczasty z lekkim wtapianiem pod spodem.

Umaszczenie

Tułów w kolorze czarnym lub czarnym z podpalaniem lub w kolorze złotym do jasnoszarego. Cały czarny, cały szary, z jaśniejszymi lub brązowymi oznaczeniami zwanymi sobolami. Dwukolorowy: głównie czarny, może mieć brązowe lub złote znaczenia na głowie, klatce piersiowej, nogach i stopach; czarne znaki mogą być obecne na palcach i nadgarstkach. Nos czarny. Jasne oznaczenia na piersi lub bardzo blady kolor na nogach są dopuszczalne, ale niepożądane, podobnie jak wyblakłe pazury, czerwone końce ogonów lub mętne, wyblakłe kolory zdefiniowane jako brak pigmentacji. Niebieskie, wątrobiane, albinosy, i białe (tj. prawie całkowicie białe psy z czarnymi nosami) są zdecydowanie niepożądane. Podszerstek, z wyjątkiem wszystkich czarnych psów, zwykle szary lub płowy. Kolor sam w sobie ma drugorzędne znaczenie, nie ma wpływu na charakter ani przydatność do pracy. Ostateczny kolor młodego psa ustala się dopiero po rozwinięciu się sierści.

Wielkość

Idealna wysokość (od kłębu): psy 63 cm; suki: 58 cm. 2,5 cm tolerancji.

Wady

Każde odstępstwo od powyższych wytycznych należy uznać za wadę, a powaga, z jaką należy ją rozpatrywać, powinna być dokładnie proporcjonalna do jej stopnia i jej wpływu na zdrowie i dobrostan psa oraz na zdolność psa do wykonania pracy do której rasa została wyhodowana.

Należy pamiętać o tym, że samce muszą posiadać oba jądra w mosznie.

Choroby typowe dla psów tej rasy

U owczarków mogą występować dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, dlatego konieczne jest wykonywanie prześwietleń bioder i łokci u psów, które mają być używane do rozrodu. Zdarzyć się mogą także takie przypadłości jak niewydolność trzustki, alergie, choroby krwi (np. hemofilia, trombocytopatia, Choroba von Willebranda). U owczarków może dojść również do skrętu żołądka lub jelit. Choć choroby gruczołów okołoodbytowych (np. przetoki) są przypadłością raczej mniejszych ras, to owczarkom niemieckim przytrafiają się nader często. Wiele owczarków niemieckich zmaga się także ze zwichnięciami rzepki, zerwanymi więzadłami czy zwyrodnieniami kręgosłupa.

 

Wzorzec rasy opracowano na podstawie Standardu Rasy Brytyjskiego The Kennel Club